Maand: mei 2017

Mijn vader, zus en oom zijn overleden aan de gevolgen van alcohol. Met veel plezier ben ik ermee gestopt.

Door: Niko Stammes – trainer-coach 18 mei 2017, 07:00

Ik kom uit West-Friesland en stopte als 19-jarige jongen abrupt met drinken. Ik verloor direct mijn dorpse vriendenkring want ik was ‘serieus geworden’.

Ik ging studeren en als niet-drinker zag ik ook daar de gekte. In de kantine werd bier verkocht. Pauze? Bier! Op feestjes werd het maar niet gezellig tot een uur of 11, want dan hadden ze gedronken. Ik vond het meteen vanaf het begin al gezellig, want ik had dat niet meer nodig.

Ik ging werken, gaf trainingen en standaard bij het avondeten vroeg er wel een cursist waarom ik niet dronk. Ik ben zeer goed geworden in het omgaan met deze vraag.

Later raakte mijn vader aan de drank en stierf op 58-jarige leeftijd aan de gevolgen ervan. Mijn zuster ook. Zij stierf onlangs. Mijn oom stierf ook op zijn 54ste. Nog sterker: het dorp waar ik uit kwam, kent veel van dit soort vroegtijdige levensverlaters met als oorzaak de drank. Niet dat iemand dat toegeeft.

Op het kerkhof ontmoet ik een goede bekende uit mijn dorp. Ze begint heel vrolijk te vertellen hoeveel drankjes haar zoon op een feestje de vorige avond had gedronken.

Zij wist dat mijn vader erdoor gestorven was, plus haar man! Zijn ze blind? Dat vraag ik me af.

Een oude vriend (zeer stevige drinker) kreeg maagkanker en besloot te stoppen met… roken. Ik vroeg hem of hij niet beter kon stoppen met drinken omdat de relatie drank-maagkanker toch wel wat sterker was dan roken-maagkanker. Ik was volgens hem zo lichtgeraakt over drank, omdat mijn vader eraan was overleden, het was dus ‘een projectie’ mijnerzijds.

Onze dochter is dus niet opgevoed in een gezin met alcoholgebruik. Mijn vrouw drinkt heel incidenteel een glaasje en doet daar de hele avond over. Onze dochter drinkt niet. Niet opgedrongen, maar wel grappig dat voorbeeldgedrag kennelijk ook deze kant op werkt.

Laatst vroeg iemand haar op een feestje: ‘Waarom drink je niet, heb je een of ander geloof wat je aanhangt?’ Zij zei: ‘Mag ik jou ook wat vragen? Waarom drink jij? Is dat omdat je een of ander geloof aanhangt?’

Een goede vriendin die bij een consultatiebureau voor alcohol en drugs werkt, zegt met stelligheid dat de ziekenhuizen voor 50 procent gevuld zijn met de directe en indirecte gevolgen van alcohol. STAP (Nederlands Instituut voor Alcoholbeleid) zegt dat zo’n 140 dodelijke verkeersslachtoffers door alcohol komen.

Als je drinkt, schakelt de lever een uurtje uit per glas. De giftige alcohol gaat op zoek naar een nieuw reinigingsorgaan en vindt dat in de hersenen. Zo word je dronken, aangeschoten of ‘scheef’ zoals ze in West-Friesland zeggen.

Onze samenleving heeft een blinde vlek opgelost: roken vinden we nu schadelijk. Rokers buiten een gebouw vinden we er nu uitzien als verslaafden.

Alleen de alcohollobby is nog te sterk. Alcohol is sport. Bij Voetbal Inside op tv krijgt het publiek gratis Amstelbier in een Amstelglas. Alleen is de voorwaarde dat het glas steeds bijgevuld moet zijn, want een leeg glas ziet eruit alsof je jezelf niet onder controle hebt.

Ik ben blij dat in mijn bewustzijn op mijn 19de het inzicht ontstond dat, als ik bij de groep wilde horen, ik moest blijven drinken. Wilde ik mezelf worden, dan moest ik me eraan onttrekken. Met groot succes en plezier is me dat gelukt. Toen ik jaren later op het dorp zomaar eens een glas (alcoholvrij) bier aan mijn lippen zette, werd dat gezien door een vriend van mijn vader. Hij zei tegen mijn vader: ‘Met Niko gaat het ook weer wat beter, ik zag hem aan een biertje.’

Er is maar één ding dat Koning Alcohol kan verslaan en dat is bewustzijn.
Niko Stammes is trainer-coach.

Heel gewoon Hayat

De acceptatie en adoratie van alcohol en de stoerdoenerij rond de vaak niet misselijke gevolgen, blijven voor Hayat een raadsel.

Door: Hayat 13 mei 2017, 02:00

Het lukt Marokkanen lang niet altijd, dat halal-bestaan. Het is nog verrassend lastig, want de regels zijn eigenlijk simpel: sommige dingen mogen niet. Niet een beetje. Niet soms. Gewoon helemaal nooit niet. Maar ja, zoveel duidelijkheid gaat kriebelen. Neem nou alcohol. Daar kunnen niet alle Marokkanen vanaf blijven. En omdat je niet semiharam kunt drinken, kun je evengoed twintig glazen achteroverslaan. De strafpunten heb je toch al binnen. Zo had de vriendin van mijn zusje de schrik van haar leven toen d’r broertje vorige week niet thuiskwam na een avond stappen. Hun ouders waren op vakantie en zij had ‘m een leuk uitje gegund. Om vervolgens midden in de nacht de hele stad naar hem af te zoeken tot ze hem vond op de eerstehulppost: meneer had van de gelegenheid gebruik-gemaakt om zich in coma te zuipen. Marokkanen drinken geen beschaafd glaasje wijn, die gaan meteen voor het echte werk.

Het deed me denken aan toen ik 15 was en met Saïda naar een bedrijfsfeest ging. Het meisje kwam uit een Berbers gezin waar ze erg kort werd gehouden, ze mocht nooit ergens alleen heen. Behalve naar haar werk. We hadden afgesproken dat we tegen onze ouders zouden zeggen dat het ‘verplichte werkoverleg’ ’s avonds was, omdat overdag de winkel nu eenmaal open moest. Haar ouders vonden het niks, maar vooruit: ik was een sneue boekenwurm die plechtig beloofde Saïda persoonlijk thuis af te zetten.

Ze dronk in één klap een fles martini leeg

Dat liep toch anders, want hun lieve dochter was op het idee gekomen voor het eerst alcohol te proberen. Ze dronk in één klap een fles martini leeg. Tegen de tijd dat ik het doorhad, lag ze midden in de zaal laveloos in haar eigen kots. Onze collega’s keken vol afschuw toe terwijl de manager Saïda in zijn auto droeg om haar thuis te brengen. Ik dacht aan haar vader, wanneer hij de deur zou openen voor een Nederlandse man die met zijn bewusteloze dochter over de schouders zou vragen in welke slaapkamer hij moest zijn. Een verontrustend beeld.

Behalve paniek, herinner ik me vooral mijn verbazing: geen drankje kon het toch ooit waard zijn je zo vreselijk veel ellende op de hals te halen? Ik vond er niets stoers aan en ging veel liever uit m’n dak op de dansvloer, heerlijk! Voor een leuke avond heb ik muziek nodig, niet indrinken of loskomen. Als Marokkanen trouwens één ding vooral niet moeten doen, is het ‘loskomen’. De factor stuiterbal is al hoog zat, doe die jongens dan eerder een glaasje warme melk met honing.

Mijn verbazing is nooit weggegaan, eerder toegenomen. Zo viel ik in m’n studententijd midden in de corporale zuipcultuur waarbij om iedere kater en elke dronkemansactie joviaal werd gelachen. Een gebroken tand, een verloren sleutelbos, een gemist tentamen, het deerde allemaal niet, want het was een mooie avond geweest en man o man wat hadden we gelachen. Ik had het ook een mooie avond gevonden en m’n buikspieren strak gelachen, alleen kwam ik met alle tanden en sleutels thuis om de volgende ochtend fris en fruitig aan een nieuwe dag te beginnen. Maar goed, dacht ik, dit hoort kennelijk bij de studententijd.

Ik nam een slok terwijl ze me met ingehouden adem aankeek

Nou, daarbij dus niet alleen trouwens, want toen ik na de studie het werkende leven in ging, bleek de drankcultuur er onverminderd dominant. Bij elk etentje, borrel of feestje brengen mijn collega’s verheugd het glas aan hun lippen voor die heerlijke eerste slok, en wat is het leven dan goed. Een verhaal over een iets te heftige avond levert nog steeds een quasischuldbewuste grijns op, waarna het gehoor reageert met een broederlijk ‘Mooi man!’.

Voor mij als buitenstaander is de vanzelfsprekende acceptatie, soms zelfs adoratie van alcohol, onbegrijpelijk. De last die wij er als samenleving door dragen, is verbluffend groot. Als ik in mijn praktijk alle geweldsmisdrijven, verkeerszaken en verslavinggerelateerde vermogensdelicten zou wegstrepen die verband houden met alcohol, zou ik bijna geen werk meer hebben. De rechtbank zou half leegstaan. En ziekenhuizen misschien ook. Toch blijft een drankje iets gezelligs hebben, iets dat je met smaak tot je neemt in een duur restaurant of met samengeknepen ogen op een zonnig terras. Datzelfde doen we niet met cocaïne, dan is het ineens strafbaar. Is dat niet even giftig en verslavend?

Al die verwondering over alcohol heeft me uiteindelijk doen besluiten het toch eens te proeven. Ik zat te eten met een vriendin die zo ongeveer van d’r stoel gleed van extase over een zalig droge wit. Nou, zei ik, kom eens door met dat glas, nu wil ik het weten ook. Ik nam een slok terwijl ze me met ingehouden adem aankeek. ‘Hè get’, zei ik, ‘het smaakt naar bedorven druiven met een scheutje spiritus.’

Het gevecht van vrouwen in de Indiase deelstaat Bihar tegen alcoholmisbruik heeft niet alleen tot meer welvaart geleid, ook het geweld nam aanzienlijk af. Vrouwen hadden schoon genoeg van hun beschonken echtgenoten, die al hun geld aan drank uitgaven. Wie toch stiekem drinkt, gaat naar de gevangenis of krijgt persoonlijk een klap met de bezem.

Door de groene landbouwvelden in de deelstaat Bihar loopt een lange stoet vrouwen. Ze controleren of hun mannen niet stiekem aan het drinken zijn. Na een tip van een ‘verrader’, die vertelde alcohol geroken te hebben in zelfgemaakt vruchtensap, zijn ze er op uit getrokken. “We hebben zo genoeg van drank”, vertelt een van de vrouwen terwijl ze haar vuist als teken van verzet in de lucht steekt. Mannen kijken angstig naar de boze vrouwen. Sommige vrouwen zwaaien dreigend met hun bezems.

Snurkende zatlappen
Bihar is een van de armste delen van India. Het gemiddelde jaarinkomen is er nog geen 600 dollar, en de mannen zijn er gewend zowat hun hele salaris aan hun verslaving uit te geven. “Voor mannen was het heel gewoon om de hele dag dronken te zijn,” zegt Raj Kumar Prasad, hoofd van het politiebureau.

Vrouwen pikten het niet langer. Ze walgden van de onverantwoorde, snurkende zatlappen, die hun gezinnen steeds verder in de diepe armoede duwden.

Tijdens een verkiezingsbijeenkomst waar deelstaatpremier Nitish Kumar vocht voor zijn politieke leven, greep in de zaal een vrouw de microfoon. ‘Broeder, verbiedt alcohol,’ smeekte ze. In ruil daarvoor beloofde ze haar achterban op te roepen op hem te stemmen. Om redenen die hij nog steeds niet kan uitleggen, zei Kumar op plechtige toon: “Als ik ben verkozen, zal ik drank verbieden.”

Zeven jaar gevangenisstraf voor drinken alcohol
De politicus hield woord. Na zijn herverkiezing kwam hij met draconische wetten: zeven jaar gevangenisstraf voor het nuttigen van alcohol. Daarbij wordt geen uitzondering gemaakt voor toeristen. Uitbaters van café’s, hotels en restaurants waren woedend. Zij zien hun inkomsten sinds het verbod drastisch omlaag gaan. Kumar heeft geen medelijden met ze. Hij begreep het intense verdriet van de vrouwen. Jarenlang was er nauwelijks genoeg om te eten of konden kinderen niet naar school.

Sinds mannen niet meer mogen drinken, is het gezinsinkomen gestegen en daarmee de economie van de deelstaat verbeterd. De melkomzet nam met 10 procent toe, de kaasverkoop met 200 procent. De verkoop van elektrische apparaten steeg met ruim 50 procent, de lokale fietsenwinkels verkochten 30 procent meer rijwielen. Modder hutten maken in rap tempo plaats voor bakstenen huizen. De criminaliteit is sterk gedaald. Moorden en overvallen namen met 20 procent af. En er waren 10 procent minder dodelijke verkeersongevallen.

Kliklijn alcoholmisbruik
De deelstaatpremier bedacht ook een kliklijn waar dagelijks zo’n 300 meldingen van alcoholmisbruik binnenkomen.

Mannen vrezen het meest voor de waakzaamheid van hun vrouwen. Dagelijks maken die met hun bezems op onverwachte momenten een ronde door het veld. Ze controleren de hutten. Wanneer ze vermoeden dat er binnen illegaal wordt gestookt, slaan ze de hele boel met stokken aan diggelen en krijgen de mannen een klap met de bezem.

Meer dan 42.000 ‘alcoholisten’ zijn al gearresteerd onder de nieuwe wet en wachten op een proces. De mensen die leefden van zelfgestookte dranken, vaak de armsten uit de laagste klasse, werken nu als dag arbeiders in de landbouw.

‘Alleen als je de vrouwen achter je hebt staan, kun je slagen in je deelstaat’, luidt het advies van deelstaatpremier Nitish Kumar.
Het vrouwenverzet tegen alcoholmisbruik is razend populair in India. Steeds meer deelstaten overwegen Bihar te volgen. In het nabijgelegen Madhya Pradesh bestaat al een alcoholverbod. Onlangs bevestigde het Hooggerechtshof van India dat alcohol niet langer in winkels langs de snelwegen verkocht mag worden. Te veel automobilisten zaten dronken achter het stuur.

Delegaties uit het hele land bezoeken Bihar om het succesvolle alcoholverbod te bestuderen. “Alleen als je de vrouwen achter je hebt staan, kun je slagen in je deelstaat’, luidt het advies van deelstaatpremier Nitish Kumar.