Wie iets wil doen aan verdrinking van volwassenen, moet vooral mannen waarschuwen voor alcohol.

In 2018 verdronken 112 inwoners van Nederland, 27 meer dan in 2017. Deze toename is alleen bij personen vanaf 20 jaar. Bij jongeren tot 20 jaar blijft het aantal verdrinkingen de laatste jaren op hetzelfde niveau van gemiddeld 14 per jaar. Naast 112 inwoners van Nederland verdronken nog 26 niet-ingezetenen. Dat meldt het CBS.

En toch, zegt Guido Reijnen, forensisch arts bij de Amsterdamse GGD, hebben veel van die incidenten een gemene deler. Tachtig procent van de verdrinkingsslachtoffers is man – zo ook de slachtoffers deze maand.

En bij ongeveer veertig procent van de ongelukken was alcohol of drugs in het spel. Daarom moet preventie zich meer gaan richten op mannen, vindt Reijnen. En hun gebruik.

Reijnen baseert zich op onderzoek naar verdrinkingsdoden in de regio Amsterdam. Gegevens voor heel Nederland zijn er niet. “Als iemand in het water is overleden, verschilt het per regio of de forensisch arts kijkt naar alcohol. In Amsterdam wordt dat standaard gedaan. We hebben daarom alleen goede gegevens uit de hoofdstad.”

Risico’s

In de binnenstad van Amsterdam heeft 55 procent van de slachtoffers gedronken of drugs gebruikt. Dat is aan de hoge kant omdat het ook om de grachten gaat waar veel mensen uitgaan. In de hele regio gaat het om 40 procent. Dat laatste cijfer is volgens Reijnen te vertalen naar ander stedelijk gebied en ook naar het buitengebied. Reijnen promoveert op verdrinkingsslachtoffers en ziet deze percentages ook terug in internationale literatuur.

Mannen nemen toch al vaker risico’s en als ze iets op hebben, onderschatten ze gevaarlijke situaties nog meer. Ze zwemmen gevaarlijke rivieren over of ze springen van een hoge kant het water in. Reijnen: “Rivieren met sterkere stromingen zijn niet geschikt om in te zwemmen. Nuchter zul je niet zo snel te water gaan, maar als het leven er rooskleuriger uitziet, neem je het risico sneller.”

Aan de oppervlakte zie je het gevaar ook niet altijd. “Het water aan de kant van rivieren kan relatief rustig zijn, maar verderop ontstaat onderstroming. Dat geldt ook voor rivieren met zware scheepvaart. Schepen geven golfslag en een sterke zuiging.”

Het aantal verdrinkingsdoden is sinds 1950 enorm gedaald. Vooral onder kinderen vallen minder slachtoffers. Toch is sinds 2010 de dalende lijn gestagneerd en sterven er jaarlijks ongeveer tachtig mensen in het water door een ongeluk.

Jonge mannen

Om dat cijfer verder terug te dringen moeten jonge mannen beter geïnformeerd worden, vindt Reijnen. “Het heeft niet zo veel zin om preventie te richten op jonge vrouwen, want – dat klinkt misschien raar – die verdrinken zelden.” Engeland had in 2016 een campagne tegen verdrinking zoals Reijnen graag in Nederland zou zien. Met de hashtag #DontDrinkandDrown richtte de Britse reddingsmaatschappij zich op studenten, met name jonge mannen.

Het gevaar van recreatie aan de waterkant of op een bootje moet ook niet onderschat worden, zegt Reijnen. Een drankje hoort er voor veel mensen bij, maar als ze in het water vallen kunnen ze zich minder goed redden. Reijnen: “Als je in veilig zwemwater zit, vallen de risico’s mee. Maar rivieren zijn vaak niet veilig.”

Bron: Trouw

Alcoholisten zijn geen losers.

Jarenlang werd hun leven beheerst door de zucht naar drank. Met alle gevolgen van dien. Met behulp van Anonieme Alcoholisten (AA) kwamen ze van hun drankverslaving af. ,,AA is onze redding geweest”, geven Cees en Wim onomwonden te kennen. Hoewel ze al geruime tijd niet meer naar de fles grijpen, voelen Wim en Cees zich verplicht om drankverslaafden te helpen. ,,Wij weten hoe het voelt en hoe moeilijk het kan zijn als alcoholgebruik je leven beheerst of dreigt te beheersen. Onze ervaringen delen we graag.”

ÉÉN VOORWAARDE

En dus schuiven ze wekelijks aan bij een AA-bijeenkomst, op een vaste locatie ergens in Leusden. Op deze avonden vinden lotgenoten steun bij elkaar door verhalen en ervaringen uit te wisselen. ,,Maar niks moet”, benadrukt Wim. ,,Alles is op basis van vrijwilligheid.” De enige voorwaarde die gesteld wordt, is dat de deelnemer nuchter moet zijn.

OVERWINNING

,,Wie komt heeft al een overwinning op zichzelf geboekt”, stelt Cees. ,,Ik weet uit ervaring dat de drempel hoog is. Afkicken is een lastig proces.” Wim: ,,Het betekent afstand doen van je beste vriend. Maar bij AA steunen we elkaar door dik en dun en alles blijft binnenskamers.” Cees: ,,Door elkaar hoop en kracht te geven proberen we ons gemeenschappelijk probleem op te lossen. Iedereen kampt met dezelfde gevoelens.

KNOP OMZETTEN

Het hulpprogramma van AA kent twaalf stappen. De belangrijkste stap: spreek uit dat je alcoholist bent. Wim: ,,Je moet jezelf niet voor de gek houden. Pas als je erkent dat je alcoholist bent kun je je verslaving terugdringen. Een verslaafde achter zijn vodden zitten heeft geen zin. Alleen de verslaafde zelf kan de knop omzetten.” Beiden geven ruiterlijk toe dat het een worsteling is geweest. ,,Maar uiteindelijk is het ons gelukt.

BESTE VRIEND

Ze dronken dagelijks. Wim: Bij thuiskomst van mijn werk of uit de kroeg liep ik linea recta door naar de koelkast om een flesje bier te pakken. Alcohol was jarenlang mijn beste vriend.” Dat gold evenzeer voor Cees. Hij was verslaafd aan de whisky. Het eerst glas had hij dikwijls al in de vroege ochtenduren te pakken. Dat ging vanzelf. Verder dronk hij graag likeurtjes. ,,Lekker voor na het eten. Nee, nooit eentje. Het waren er altijd meer dan één.

SLUIPMOORDENAAR

Wim vervolgt: ,,Een alcoholist kent geen maat. Alcoholisme is een sluipmoordenaar. Het is een ziekte waarbij je de realiteit uit het oog verliest. Ik ontwikkelde een onredelijk gedrag tegen mijn vrouw, tegen mijn kinderen, tegen wie dan ook. Ik werd een solist, plaatste me zelf buiten het gezin. Alles stond in het teken van de drank. Als mijn zoon nieuwe schoenen nodig had, vond ik dat grote onzin. Als ik door mijn vrouw gesommeerd werd naar huis te komen voor het avondeten, wanneer ik weer eens in de kroeg was blijven plakken, gaf ik daar geen gehoor aan. Ik had lak aan mijn omgeving. De drank had mij in de greep. Ik was de controle volledig kwijt.

EGOÏSTISCH

Cees knikt instemmend: ,,Je creëert je eigen eiland. Oog voor anderen heb je niet of nauwelijks. Dat je met je egoïstische gedrag veel leed veroorzaakt bij je naasten ontgaat je volledig. Je hebt het gewoon niet door.” Wim: ,,Leven met een alcoholist in huis is geen pretje. Vraag het mijn vrouw, vraag het mijn kinderen. Ze hebben mij vergeven, maar wat ik hen heb aangedaan zijn ze niet vergeten. Vanaf het moment dat ik serieus werk ging maken van mijn drankverslaving hebben we een dikke streep door het verleden gezet en zijn we ons op de toekomst gaan richten. Een nieuwe start.” Kort daarop: ,,Maar ik heb me wel moeten terugvechten in het gezin.

INKEER

Het moment van inkeer herinnert hij zich nog als de dag van gisteren. ,,Ik kwam thuis, liep naar de keuken om een flesje bier uit de koelkast te pakken en zag tot mijn grote ontsteltenis dat er nog slechts één biertje was. Ik ontplofte, was ziedend. In het bijzijn van mijn kinderen gooide ik demonstratief het laatste flesje bier leeg in de gootsteen. Ik kon er niet over uit dat de voorraad niet was aangevuld.” Vervolgt: ,,Na mijn woede-uitbarsting beet mijn zoon mij toe dat ik zijn vader niet meer was. Dat kwam aan als een mokerslag. Ik was er kapot van. Mijn vrouw, ook bij haar was een grens bereikt, maande mij om onmiddellijk hulp te zoeken bij AA. Ik moest en zou bellen. Aanvankelijk zei ik dat ik het de volgende dag zou doen, maar mijn vrouw bleef aandringen. Gelukkig maar.

APETROTS

Hij staat op, zet enkele stapjes in de woonkamer en zegt: ,,Met lood in de schoenen schuifelde ik aarzelend en bang naar de telefoon. Want ik wist: als ik de hulplijn van AA bel, ga ik mijn beste vriend, de drank, vaarwel zeggen.” Dat is inmiddels 35 jaar geleden. Wim merkt verheugd op: ,,Tot op de dag van vandaag ben ik van de drank afgebleven. Mijn zoon is apetrots op me.” Nee, in de kroeg komt hij niet meer. ,,Je moet het noodlot niet tarten. Straks met carnaval laat ik de bier-standjes links liggen. Ik mag dan al geruime tijd nuchter zijn, de verleiding ligt altijd op de loer. En ik weet: één biertje is teveel, tien te weinig.

ECHTSCHEIDING

Bij Cees was een dreigende echtscheiding het omslagpunt. ,,Mijn vrouw schoof op een gegeven moment het trouwboekje onder mijn neus en zei op dwingende toon: als je nu geen hulp gaat zoeken, ga ik bij je weg. Toen krabde ik mezelf wel even achter m’n oren.” Het dreigement miste zijn uitwerking niet. Cees meldde zich vlot na het voorval aan bij AA. Dat is nu twintig jaar geleden. En net als Wim, die hij bij AA heeft leren kennen en waaruit een vriendschap is ontstaan, is Cees van zijn drankverslaving af. De whisky laat hem koud. Zo ook de likeuren waar hij voorheen als een blok voor viel. ,,Drank doet me niets meer. Ik houd het tegenwoordig bij fris.” Zowel Cees als Wim zegt stellig dat deelname aan AA hun redding is geweest. Cees: ,,Door het hulpprogramma van AA te volgen hebben we ons leven weer op de rit gekregen.” Wim ten slotte expliciet, terwijl hij voor de tweede keer koffie inschenkt: ,,Alcoholisten zijn geen losers.”

(Op verzoek van de geïnterviewden zijn de namen Wim en Cees gefingeerd)

Wij gooien bij Kees van der Staaij wat MDMA in de karnemelk

13 juli 2019

Als het aan minister Grapperhaus van Justitie ligt, komen er minder festivals. Hiermee wil de bewindsman een dijk optrekken tegen drugs­criminaliteit. Zal hij, om de barre tocht van vluchtelingen over zeeën tegen te gaan, binnenkort ook pleiten voor minder oceanen? Grapperhaus klinkt mij trouwens wel in de oren als een vierdaags dancefestival op de Veluwe, waar je heel hard kunt gaan op Duitse techno.

Grapperhaus richt zich op partydrugs, niet op alcohol. Nu begrijp ik best dat je om te overleven op het ministerie van Justitie – de Bermudadriehoek van het Binnenhof – af en toe een flinke neut nodig hebt, maar inmiddels is toch wel volstrekt duidelijk dat alcohol en niet xtc de grote killer is onder de genotsmiddelen? Misschien moeten we Grapperhaus eens de geneugten van een pilletje laten ervaren. En niet alleen hem, nee: heel politiek Den Haag.

Wij gooien bij Kees van der Staaij wat MDMA in de karnemelk, zetten hem op een boot tijdens de Gay Pride en binnen een uur aanschouwen wij hoe Kees de Nashville-verklaring dansend aan stukken scheurt. We sturen Thierry Baudet met een kwartje in zijn donder naar het Kwaku Festival. Moet je eens opletten hoe vlug hij zich omdoopt tot Cherry Bouquet, terwijl hij ergens in een hoekje de rijkdom en vreugde van de homeopathische verdunning ervaart.

En niet alleen buitenshuis, nee ook in de Tweede Kamer zelf zien wij taferelen die we voor onmogelijk hadden gehouden. Parlementair dancefestival Kamervragen barst los. Kuzu en Öztürk vallen op slag in katzwijm bij het idee van een vrije, democratische rechtstaat en vliegen hun mede Turks-Nederlandse parlementariërs snikkend in de armen, in plaats van ze kapot te shamen. Weg zijn de voorgekookte moties, de screenshots op Twitter, bedoeld om te scoren in de wekelijkse hijgpeiling. Geert Wilders danst de tango met Khadija Arib. Jesse Klaver biedt kritische fractiegenoten een veilig onderkomen. De enige die onveranderd oogt, is Mark Rutte, wiens lichaam zelf al voldoende MDMA aanmaakt.

Waar komt eigenlijk die krampachtige afkeer van MDMA en xtc vandaan? Als ik de verhalen hoor over babyboomers, die vroeger de meest psychedelische middelen tot zich namen, en zie hoe veel flessen chablis en merlot er bij die generatie – onder het mom van gezelligheid – doorheen worden gejast, steken wij daar bleek bij af. Een stel brave neuroten, dat zijn we. Naast onze frequente inname van 0.0 procentbier (“Voel me zó chill zonder alcohol, shit is helderder”) verlangen we kennelijk slechts naar een goedje dat onze geluksreserves in één keer vlammend vrijgeeft. Zo verbruiken we ons eigen geluk, als geleend overschot in verdunde tijd, alvorens we langs de dinsdagdip weer in het ravijn storten van de realiteit, vol flexbanen, onbetaalbare huizen en Insta-killerbody-hashtag-#dankbaar-schone schijn.

Is dat escapisme? Ja. Is het erger dan al dat gezuip? Nee. We zijn niet de Pablo Escobars van de lage landen. Blijf dus van onze festivals af. Heel goed dat Grapperhaus de drugscriminaliteit wil aanpakken, maar misschien is het fatsoenlijk reguleren van partydrugs een beter begin.

bron: Johan Frets (het Parool)

Alcohol en tabak schadelijker dan meeste drugs

Uit een onderzoek van the Global Commission on Drug Policy is gebleken dat illegale middelen zoals ecstasy en cocaïne, minder schadelijke gevolgen kunnen hebben dan tabak en alcohol.

Gevaren van drugs

Een studie uit 2010 laat de gevaren van alle drugs zien, voor zowel degenen die het gebruiken, als voor de samenleving in het algemeen. Hier staat alcohol bovenaan de lijst als meest schadelijke ‘drug’, gevolgd door heroïne en crack-cocaïne. In hetzelfde onderzoek staat tabak ook hoger op de lijst dan ketamine en mephedrone, hoewel dit niet blijkt uit de strafrechtelijke wettelijke maatregelen rond deze drugs. Een ander goed voorbeeld hiervan zijn LSD en ecstasy, deze drugs scoren als minst schadelijke drugs in het rapport, maar worden wereldwijd het strengst gereguleerd als klasse A drugs.

Lagaliseren en verbieden

Om hier verandering in te brengen, wil the Global Commission on Drug Policy dat overheden stappen ondernemen en nogmaals goed kijken naar het legaliseren en verbieden van bepaalde drugs en stoffen én daarnaast het classificatiesysteem voor drugs heroverwegen.

bron:www.partyscene.nl