Mijn verhaal: Moniek 32

Het mysterie van de AA meeting
Wie zijn toch die mensen en wat doen ze daar?

Daar ga ik weer op de donderdagavond, de trap op naar mijn eigen Anonieme Alcoholisten groepsmeeting. Ik kan me de eerste keer nog goed herinneren; rillend en bibberend naar boven. “Wie zouden die mensen zijn, wat doen ze daar én wat zouden ze van mij vinden?”. Ik was zelf pas net doordrongen van het feit dat ik een alcoholist was en niet erg overtuigd dat een groepje vreemde mensen me daarmee zou kunnen helpen. Maar goed, mijn moeder had 15 jaar daarvoor ook deze eindeloos lijkende trap  beklommen en is inmiddels al 20 jaar alcoholvrij. Dus ik was vastbesloten het minstens één keer te proberen.

Inmiddels ben ik al 2.5 jaar actief AA lid. Ik heb al twee jaar geen druppel gedronken en leef een prachtig leven waarvan ik niet eens meer had durven dromen dat het voor mij was weggelegd. Zes maanden getrouwd met een fantastische man, goedlopend bedrijf, fijne mensen in mijn leven. Ik voel me weer een rijke vrouw in meerdere opzichten. En daar heeft de AA een sleutelrol in gespeeld, hoewel ik het uiteindelijk wel helemaal zelf heb moeten doen natuurlijk.

De kracht van de AA ligt in mijn ogen toch echt in het woord ‘begrip’. Je schuift aan in een groepsgesprek met allemaal totaal verschillende mensen. Oud, jong, hoogopgeleid of juist helemaal niet. Iedereen heeft zijn eigen verleden, zijn eigen verhaal. We hebben een lid dat praktisch dakloos is, maar ook een uiterst succesvolle advocaat. Het maakt ook totaal niet uit wie je bent, want in één ding zijn we allemaal gelijk: je bent weerloos tegen alcohol en er is maar één manier om te overleven: je stopt met drinken. Permanent. Het is mij gelukt die knop resoluut om te zetten door een korte opname in een kliniek, anderen zijn door de steun van de groep gestopt, alleen of via een ander professioneel hulpsysteem. Maar we hebben ook leden die nog niet zijn gestopt, omdat ze die laatste stap nog niet kunnen zetten maar wel die weg dringend zoeken. Daar was ik er zelf een van in het begin.

Hoe verschillend die wegen ook zijn om te belanden in een alcoholvrij leven, als je eenmaal de keuze hebt gemaakt dan is het zaak dat je leert hoe je dat uitvoert in ‘het echte leven’. Daarvoor heb ik de groep. Die snappen dat. Want hoe mijn omgeving ook probeert me te steunen. Echt begrijpen kunnen ze het niet. Hoe kunnen ze dat ook, want welke gek gaat er nou vrijwillig zichzelf tot diep in de nacht, elke nacht, knock-out drinken om de volgende dag op te staan en dat ritueel ‘s avonds te herhalen? Tot ik in mijn geval letterlijk alles uit mijn handen zag glippen. Mijn werk, mijn relatie, mijn gezondheid, mijn hele zelfrespect. Leg dat maar eens uit aan iemand die niet verslaafd is. De laatste jaren keek in de spiegel en ik had geen idee meer wie daar stond. En toch dronk ik door, want het was sterker dan ik.  Een verslaving groeit heel langzaam voor het je totaal overneemt. Van een wijntje voor mij in de avond tot 5 jaar later er uiteindelijk fulltime mee bezig zijn. Waarom in hemelsnaam?

Die vraag kan iedereen in een AA groep zichzelf stellen. Niemand van ons heeft bewust gekozen voor een leven als verslaafde. Of je nu vier biertjes of fles wijn per avond drinkt of 2 flessen sterke drank in een weekend. Als je  het gevoel hebt dat je dat moet dan zit je vast. En ons daarvan losmaken doen we veelal samen. Want wat je ook verteld – of het nou gênant is in je eigen beleving, grappig of emotioneel schrijnend – we zullen het allemaal in zekere zin herkennen. En dat maakte het voor mij heel prettig, want ik hoef dus niks echt uit te leggen.

Op de donderdagavond nemen we aan het begin van de meeting door hoe iedereen zijn eigen week heeft beleefd. Als je niks wilt delen, is dat ook prima. Luisteren is net zo welkom als praten. Elke groepsavond is ook weer anders. Soms kiezen we een thema of een AA stap waar we over praten of discussiëren. Maar het kan ook dat iemand iets heeft wat hij met de groep wil bespreken. Zo heb ik veel avonden gevraagd om advies bij het omgaan met mijn drankloze leven en de zere plekken die er onder de waas van alcohol vandaan kwamen. De pijn die niet meer verborgen kon blijven moest ergens heen, simpelweg omdat ik het niet meer verzoop. Ik kan dat daar bespreken, anoniem en zonder oordeel. Wat niet zorgt voor een instant oplossing maar wel voor ruimte en rust. Soms heeft het me ook wakker geschud, werden mijn aannames ontkracht door wat iemand vertelde en kreeg ik er een nieuw perspectief voor terug.

We praten ook veel over het omgaan met alcohol in ons sociale leven. Want je besluit om niet te drinken zorgt er niet voor dat alcohol uit je leven verdwijnt. Partners drinken, collega’s drinken… de hele wereld drinkt gewoon door, want die zijn niet verslaafd. En dat is een uitdaging. Mensen vinden het soms vreemd dat je niet drinkt, terwijl een heroïnespuit zetten op een verjaardag echt heftigere reacties teweeg zou brengen. En laten we eerlijk zijn, voor ons alcoholisten is het toch een beetje hetzelfde principe. Praten, dat doen we op de donderdagavond. En oprecht kunnen zeggen wat er op je hart ligt is ongelooflijk bevrijdend heb ik ervaren. Daardoor blijf ik alcoholvrij.

Ik heb ook mensen leren kennen in de groep waar ik echt tegenop kijk. Zoals Hans, onze voorzitter, een opmerkelijk empathische man die het gelukt is om soms een soort tweede stem in mijn hoofd te worden. Een stem die me net even het juiste duwtje in de rug geeft als ik wankel in mijn overtuiging niet te drinken. Als het leven me even ongelooflijk tegenzit, waar het vaak de neiging toe heeft. Of Marc & Mark die me broederlijk in het begin als sponsor begeleidden. Ze zijn er nog steeds voor me, als echte vrienden. En als ik het moeilijk heb kan ik ze nog steeds altijd bellen. Zo zijn er talloze mensen die allemaal op hun unieke manier, met hun eigen verhaal mijn wereldje hebben verrijkt.

Naarmate ik langer gestopt ben met drinken en de uitdaging minder groot is probeer ik ook een andere rol in te nemen. Naast hulp krijgen kan ik nu ook anderen helpen door mijn verhaal te vertellen. Probeer ik een realistisch voorbeeld te zijn van hoe het stoppen met drinken mijn leven positief heeft veranderd. Perfectie bestaat niet en ik ben nog steeds niet klaar met de redenen die ten grondslag lagen aan mijn drankgebruik. Maar ik ben wel een overlevende van een verslaving. Ik heb het gered! En daar ben ik mezelf, mijn man en mijn eigen AA groep ongelooflijk dankbaar voor.